Η πολυκατοικία

                                          Από τότε που ξεκίνησα να γράφω θέατρο, μία και μόνη ήταν η ‘φιλοδοξία’ μου: τα θεατρικά μου έργα να είναι όπως τα ποιήματα του Καβάφη, να λένε δηλαδή τις πιο βαθιές αλήθειες με τον πιο απλό τρόπο. Και βέβαια, να μην αποκλείουν κανέναν, όλοι να μπορούν να ‘ταξιδέψουν’ με αυτά, ακόμη και όσοι δεν έχουν ξαναπαρακολουθήσει θεατρική παράσταση. Το 2011, ανέβηκε στη σκηνή η‘Απολυμένη’, και ακολούθησαν τα: ‘Η πόρνη από πάνω’ (παίζεται αδιάλειπτα έντεκα χρόνια, έχει ανέβει και στη Γαλλία σε γαλλική παραγωγή το 2017 κι επίσης συνεχίζεται, καθώς και στη Νέα Υόρκη το 2018),  ‘Συγχαρητήρια, Προσλαμβάνεσθε!’, ‘Βασανίζομαι’, ‘Check in’, ‘Success story’, ‘Ευσεβία, η μητέρα του άγιου’, ‘Όταν πεθάνω, θάψτε με στο Facebook’, ‘Η Καθαρίστρια’. Σε bar theatre έχουν ανέβει τα ‘Να μ΄αγαπάς τα Σάββατα’ και ‘Μαρία Αντουανέτα, Βασίλισσα των Ελλήνων’. Έχουν επίσης εκδοθεί τα μυθιστορήματά μου: Μια καταπληκτική ζωή (2006), Πολυκατοικία (2008), Ο άντρας που αναζήτησε την αγάπη στο σκοτάδι (2009), Όταν πεθάνω θάψτε με στο facebook (2020, με διαφορετική υπόθεση από το ομότιτλο θεατρικό μου). Και το ταξίδι συνεχίζεται...